در روزهایی که مافیای دلار هر روز و هر ساعت و هر دقیقه با بالا بردن نرخ ارز، مردم را بیشتر در تنگنای اقتصادی گرفتار و سفره آنها را کوچک و کوچکتر میکند. در روزهایی که هیچ عزمی در دولت و مجلس برای گشایش اقتصاد زندگی مردم دیده نمیشود و در روزهایی که مردم کوی و برزن محتاج نان شبشان هستند، شنیدن و خبردار شدن از ریخت و پاشهای چندصد هزار و چند میلیون دلاری باشگاههای فوتبال بسیار دردآور است.
اصلاً هرچه که تاکنون ارکان قضایی و مسئولان نهادهای نظارتی در این مقوله کوتاهی کردهاند به کنار، امروز دیگر دیدن این همه بیتالمالخوری و این همه دور ریختن سرمایه کشور، آن هم به پای بازیکنان بیارزش خارجی فوتبال غیرقابل تحمل است و سکوت مسئولان ذیربط در این مقوله غیرقابل تحملتر. اینکه یک مدیر برای پر کردن رزومه خود با دستدرازی به بیتالمال، آنهم به اسم خصوصی شدن چند میلیون دلار را هزینه کند تا بازیکنی با بیماری قلبی جذب تیم شود یا اینکه دیگری چندصد هزار دلار خرج کند تا یک هپاتیتی مصدوم را به تیمش بیاورد، قطعاً و حتماً شایسته برخورد سخت قضایی است.
این روزها که کشور به گفته مسئولان با کمبود ارز روبهروست و مافیای ارز هر طور که دلش میخواهد گربهرقصانی میکند، چرا باید سرمایه مردم و پول بیتالمال به راحتی در اختیار مدیرانی بیکفایت، امتحان پسداده و بیتعهد و بیتخصص قرار بگیرد تا آنها بدون دلسوزی از آن برای دیده شدن بیشتر خود سوءاستفاده کنند و دستآخر هم سرمایه مردم را سرازیر جیب بازیکنانی کنند که حتی ریالی هم نمیارزند.
نکته مهم در این مسئله اینکه حتماً عدهای سعی خواهند کرد تمام تقصیرها را به گردن بازیکنان خارجی بیندازند و آنها را بازیکنانی منفعتطلب و سودجو جلوه دهند، اما واقعیت امر این است که گناه اصلی این ماجرا متوجه مدیران فوتبال ایران از فدراسیون گرفته تا سازمان لیگ و باشگاههاست، چه آنها که چوب حراج برداشته و به سرمایه کشور میزنند و چه آنها که در مقابل این همه بیتالمالخوری و سرمایهسوزی سکوت اختیار کردهاند و حتی قوانین خودشان را هم زیر پا میگذارند و چه آنها که این همه تخلف را میبینند و هیچ برخوردی نمیکنند تا خیال همه متخلفان راحت باشد، درست مثل مدیران قبلی که با خیال راحت خوردند و بردند و امروز با وقاحت بیرون گود برای فوتبال نسخه میپیچند. بدون هیچ شکی نقش دلالهای مرتبط با فوتبال هم در این مسئله بسیار پررنگ است. همانهایی که بهطور قطع درصدهای بالایی از این قراردادها را به جیب میزنند و باید خیلی ساده باشیم که اگر تصور کنیم سر برخی مدیران در این ماجرا بیکلاه میماند.
امروز باید برخورد با چنین مدیرانی تبدیل به یک مطالبه عمومی شود. مطالبهای که مردم، علاقهمندان به فوتبال و حتی هواداران دوآتشه باشگاههای بزرگ باید از مسئولان و نهادهای نظارتی داشته باشند. هوادارانی که باید به جای بهبه و چهچه کردن بابت چنین خریدهایی، به جای کری خواندن برای هم بابت چنین قراردادهایی و به جای تجمع با جیب خالی برای دیر شدن حقوقهای میلیاردی بازیکنان از جمله همین خارجیهای بیکیفیت با کمی تفکر به این نتیجه برسند که این سرمایه و پول آنهاست که در شرایط بغرنج کنونی کشور به جای باز کردن گره اقتصادی و دیده شدن سر سفره مردم، سرازیر جیب فوتبالیستهای بیکیفیت، دلالهای حاکم بر فوتبال و مدیران ناکارآمد و نالایق میشود.
